زندگی زنان امروزی در سایه فشارهای اجتماعی، انتظارات خانوادگی و چالش‌های حرفه‌ای، با استرس و اضطراب همراه است. در کنار این مسائل، مشکلاتی مانند افسردگی، بیماری‌های زنان و سرطان‌های شایع، تهدیدی جدی برای سلامت جسم و روان آن‌ها به شمار می‌رود اما چگونه می‌توان با این چالش‌ها مقابله کرد؟ همچنین این سوال مطرح است که آیا جامعه از آسیب‌های روانی و جسمی آن‌ها غافل شده است؟

طبق مطالعه جدیدی که در نشریه «پزشکی طبیعت» (Nature Medicine) منتشر شده است، طول عمر، بیشتر به سبک زندگی و محیط زندگی ارتباط دارد تا به ژنتیک. به عبارت دیگر، فارغ از اینکه بستگان شما چقدر عمر کرده‌اند، می‌توانید برای افزایش طول عمرتان اقدام‌هایی انجام دهید.

شواهد بسیار قوی وجود دارد که نشان می‌دهد آسیب‌های روحی و روانی (تروما)، مانند استرس شدیدی که در دوران کرونا بسیاری از مردم را دربر گرفته بود می‌تواند بر نسل‌های بعد تاثیر بگذارد. در واقع تجربه ناگوار یک فرد می‌تواند زیست شناسی و رفتار فرزندان و نوه‌هایش را تغییر دهد.

روزه داری یکی از عبادات مهم در اسلام است که علاوه بر فواید جسمی، نقش مهمی در ارتقای سلامت روان دارد. نماز به عنوان یک عمل عبادی، تأثیرات قابل توجهی بر سلامت روان دارد.

ما احساسات خود را با استفاده از حالات چهره و همچنین زبان بدن خود نشان می‌دهیم؛ حرکاتی که بدن در برابر برنامه کمدی و یا در ملاقات صمیمانه با یک دوست نشان می‌دهد، هر دو بیانگر شادی اما با روش‌های بسیار متفاوت است و حتی می‌تواند بیانگر وضعیت روان فرد نیز باشد.

اثر میکل آنژ فرآیندی است که در آن دسته از زوج هایی رخ می دهد که خود را بر اساس آنچه به عنوان “خود ایده آل” شناخته می شود، مدل می کنند . به این ترتیب، هر یک از اعضا موفق می شود خود، بهترین نسخه خود را توسعه دهد. این تأثیر بسیار مثبت است زیرا در همان زمان رخ می دهد، زیرا هر یک از اعضای رابطه از دیگری در راه رسیدن به آن “خود ایده آل” حمایت می کنند.

براساس ارزیابی جدید جهانی، یک فرد در هر ۴۳ ثانیه در اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهد و احتمال اینکه فرد خودکشی‌کننده یک مرد باشد، بیشتر است.

رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور از عضویت بیش از ۷۳ هزار نفر در این سازمان خبر داد که از این تعداد ۳۳۳۷ نفر از استان فارس هستند.

ایمان به خدا و عبادت می‌تواند به فرد کمک کند تا در برابر تنش‌ها و ناامنی‌های زندگی مقاومت نشان دهد.

ترومای دوران کودکی به آسیب های روحی تجربه شده در سنین رشد و در زمانی که فرد با خانواده خود زندگی می کند، مربوط می شود. اگرچه این آسیب‌ها معمولاً به عنوان آسیب‌هایی مطرح می‌شوند که افراد در بزرگسالی با آنها همراه می‌شوند و بر روابط و عزت نفس آنها تأثیر می‌گذارند، اما همه آسیب‌ها نتیجه سوء استفاده یا بی‌توجهی والدین و مراقبان در سنین کودکی نمی باشند. بسیاری از متخصصین این زخم‌ها را زخم‌های دلبستگی می‌نامند، زیرا این زخم‌ها در نتیجه عملکرد یا عدم اقدام مناسب مراقبان کودک در طول سال‌های رشد، یعنی سال‌هایی که دلبستگی‌ها شکل می‌گیرند رخ می‌دهند.