پنجشنبه , خرداد 1 1404
خودکشی نه تنها یک مرگ تلخ، بلکه آغاز درد و سوگ طولانی‌مدت برای بازماندگان است

خودکشی نه تنها یک مرگ تلخ، بلکه آغاز درد و سوگ طولانی‌مدت برای بازماندگان است

به گزارش ایسنا، دکتر «ربابه نوری» در سومین نشست تخصصی با محوریت خودکشی که به همت جهاد دانشگاهی استان البرز با عنوان «آیا تابوی خودکشی هنوز زنده است؟» برگزار شد، با اشاره به عوارض ناشی از خودکشی، تاکید کرد: خودکشی پایان زندگی فرد است اما رنج و درد بازماندگان، اغلب نادیده گرفته می‌شود و به شکل عمیقی بر خانواده، دوستان و حتی اطرافیان فرد تاثیر می‌گذارد.

این استاد روانشناسی بالینی با بیان این‌که خودکشی نه تنها یک مرگ تلخ، بلکه آغاز درد و سوگ طولانی‌مدت برای بازماندگان است، گفت: این تجربه دردناک برای خانواده‌ها، دوستان، روانشناسان و مددکاران، یک بحران روانی جدی است که می‌تواند منجر به تروما و اختلالات روانی متعدد شود. مشاهده صحنه‌های دلخراش، مانند مواجهه کودکی با جسد خاله‌اش که خودکشی کرده است، نشان‌دهنده ابعاد پیچیده و طاقت‌فرسای این معضل است.

بر اساس تحقیقات ارائه‌شده در این نشست، افرادی که شاهد مرگ بر اثر خودکشی عزیزانشان هستند، در معرض خطر بالای مشکلات روانی قرار دارند و احتمال اقدام به خودکشی در میان بازماندگان به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد.

نوری با اشاره به نمونه‌های واقعی، افزود: در مواردی دیده شده است که یک فرد پس از فوت برادر یا خواهرش به دنبال او اقدام به خودکشی کرده است؛ این موضوع اهمیت حمایت‌های مداوم و مراقبت ویژه از بازماندگان را نشان می‌دهد.

نوری همچنین به کمبود آموزش و اطلاع‌رسانی مناسب در جامعه درباره خودکشی اشاره کرد و گفت: تصورات غلط و تابوهای موجود، فشار روانی بازماندگان را تشدید می‌کند و مانع از دریافت حمایت‌های لازم می‌شود. اگر مداخلات روانشناختی و مددکاری به موقع انجام نشود، رنج و عذاب بازماندگان ممکن است به خودکشی‌های بعدی منجر شود.

 بررسی سوابق فرد و خانواده در مواجهه با افکار خودکشی، از اهمیت بالایی برخوردار است و نباید کوچک‌ترین نشانه‌ای از این خطر نادیده گرفته شود.

بازماندگان اغلب با سوالات بی‌پاسخ بسیاری چون چرا این اتفاق افتاد؟ آیا می‌توانستم کمک کنم؟ مواجه‌اند که باعث نشخوارهای فکری و افزایش احساس گناه می‌شود. این چرخه منجر به وخامت وضعیت روانی آنها می‌شود.

نوری تاکید کرد: ترومای ناشی از خودکشی، نه‌تنها باورهای فرد درباره زندگی و آینده را متزلزل می‌کند، بلکه می‌تواند احساس بی‌کفایتی و شکست عمیقی در فرد ایجاد کند. حمایت‌های تخصصی و مراقبت‌های مستمر روانی و اجتماعی برای بازماندگان، حیاتی است تا آن‌ها بتوانند از این بحران عبور کنند و به زندگی بازگردند.

عضو هیئت علمی گروه روانشناسی بالینی دانشگاه خوارزمی گفت: یکی از چالش‌های جدی در حوزه سلامت روان، پیامدهای روانی و اجتماعی خودکشی برای بازماندگان آن است؛ موضوعی که به گفته کارشناسان، می‌تواند زندگی این افراد را به کلی متحول و دنیای ذهنی و روانی‌شان را ویران کند.

وی با اشاره به این‌که خودکشی تنها به فوت فرد ختم نمی‌شود بلکه آغاز رنج و درد عمیق برای خانواده، دوستان و اطرافیان است، تاکید کردند: بازماندگان پس از تجربه این حادثه، دچار اختلال استرسی پس از حادثه (PTSD) می‌شوند و ذهن‌شان همواره درگیر تصاویر و خاطرات دردناک آن روزهاست.

همچنین ببینید

ابتلای کودکان به «سندرم اوتیسم» پس از مواجهه با وسایل دیجیتال

ابتلای کودکان به «سندرم اوتیسم» پس از مواجهه با وسایل دیجیتال

عضو هیات علمی پژوهشکده مغز و علوم شناختی دانشگاه شهید بهشتی نسبت به ابتلای کودکان به «سندرم اوتیسم» پس از مواجهه با وسایل دیجیتال هشدار داد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

15 − شش =