
معاون توسعه مدیریت و منابع دانشگاه، در یادداشتی با عنوان «گزارشی به همکاران از آنچه گذشت» شرحی از اقدامات انجامشده در حوزه منابع انسانی و مالی طی چهار ماه نخست سال جاری ارائه داد.
متن یادداشت بدین شرح است:
• روایت آغازین:
صادقانه بگویم روزهایی که آغاز مسئولیت را تجربه کردم، آرام نبود. صدای دغدغهها واضح بود. تأخیر در پرداخت معوقات، مشکلات بازنشستگان، نگرانی از وضعیت استخدامها، کمبودهای اعتباری و منابع و… همه و همه باعث شده بود فضای دانشگاه نیازمند ترمیم اعتماد و انسجام باشد. همین صداها و همین نگرانیها بود که ما را به تکاپو واداشت. نمیخواستیم فقط شنونده باشیم. از همان روز اول، تلاش بیوقفهای آغاز شد؛ تلاشی برای به جریان انداختن منابع، برای احقاق حقوق عقبمانده، برای باز کردن گرههایی که سالها مانده بودند.
• چه کردهایم:
اکنون میتوانم با افتخار اعلام کنم در راستای تحقق سیاستهای حمایتی دانشگاه و با تلاش بیوقفه همکاران مالی، بودجه و منابع انسانی معاونت توسعه مدیریت و منابع شاهد تحولات مثبت در پرداختهای پرسنلی در چهار ماهه نخست سال جاری بودهایم.
- پرداختهای انگیزشی و تسویه معوقات در این بازه زمانی، پنج ماه کارانه و اضافهکار به تمامی پرسنل پرداخت و معوقات اضافهکار سال ۱۴۰۳ بهطور کامل تسویه شد.
- پرداختهای ویژه و توجه به بازنشستگان در بخش پرداختهای ویژه نیز، پاداش پایان خدمت بازنشستگان سال ۱۴۰۲ به طور کامل واریز و بیش از ۸۰ درصد مطالبات بازخرید مرخصی بازنشستگان ۱۴۰۳ پرداخت شده است. همچنین، سنوات نیروهای قراردادی و شرکتی سال ۱۴۰۳ تسویه و هدیه ۲۰ میلیون ریالی به مناسبت اعیاد قربان و غدیر به کلیه پرسنل اعطا شد.
• با گذشته چه تفاوتی کردهایم:
در بازهای که پشت سر گذاشتیم، تلاش شد برخی گرههای مالی که برای سالها به چشم آمده بود، با برنامهریزی و اولویتبندی حل شود. سه شاخص مهم، تنها بخشی از این تغییرات است:
- پرداخت سنوات پرسنل قراردادی و شرکتی با تسریع چهارماهه نسبت به زمان مشابه در سال قبل انجام شد؛ موضوعی که همواره یکی از گلایههای پرتکرار همکاران بود و امسال زودتر از موعد پاسخ داده شد.
- پرداختهای تیرماه نسبت به میانگین سهماهه اول سال، با افزایش ۲۵ درصدی در حجم تراکم پرداختها همراه بود که نشانهای از تلاش برای توزیع متعادلتر و سریعتر منابع است.
- تعهدات معوق سالهای گذشته که همواره به عنوان باری بر دوش بود، امسال با رشد بیش از ۳۰۰ درصدی در میزان پرداخت نسبت به مدت مشابه سال قبل، بخشی قابلتوجه از آن جبران شد.
• به کجا میرویم:
هنوز در مسیر هستیم. راه مانده اما انگیزه هست. باور دارم این دانشگاه فقط یک مجموعه نیست، یک نهاد زنده است که با تلاش همدلانه ما جان میگیرد. دانشگاه تنها با یک تیم پویا، با تکیه بر سرمایه انسانی پرتلاشش، میتواند بار این رسالت را به دوش بکشد. ما نیاز به یک تیم سلامت داریم؛ تیمی که فقط شامل مدیران و مسئولان نیست. تیمی از «همه ما»؛ چه کارمند، چه دانشجو، چه استاد، چه پزشک؛ که کنار هم برای سلامت مردم کار میکنیم. این تیم بدون همراهی و همدلی همهجانبه شکل نمیگیرد. از پرسنل دانشگاه میخواهم درک متقابل را فراموش نکنند. محدودیت منابع و پیچیدگیهای مالی را ببینند. ما تلاش میکنیم، اما این مسیر را نمیتوان تنها رفت. وقتی صدا به صدا برسد، امید جان میگیرد.
در پایان، عنوان میکنم: تا دغدغهای هست، کار ادامه دارد…