میهن سلامت مجله پزشکی و سلامت میهن سلامت
نوشته های مشابه
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، پژوهش تازه صورت گرفته به بررسی رفتار شگفت‌انگیز مورچه‌های نجار فلوریدا در درمان همنوعان آسیب‌دیده خود می‌پردازد. این مطالعه نشان می‌دهد که این مورچه‌ها قادرند با انجام اقداماتی مانند تمیز کردن زخم یا قطع عضو به نجات جان همنوعان خود کمک کنند.
این رفتار به‌عنوان اولین نمونه شناخته‌شده از جراحی در میان حیوانات معرفی شده و نشان‌دهنده سطح پیچیده‌ای از مراقبت پزشکی در جوامع مورچه‌هاست.محققان، از جمله اریک فرانک از دانشگاه وورتسبورگ آلمان، رفتار مورچه‌های نجار فلوریدا را در آزمایشگاه بررسی کردند.آنها مشاهده کردند که این مورچه‌ها براساس نوع و محل جراحت، دو نوع درمان را به کار می‌برند. اول از طریق تمیز کردن زخم. آنها برای جراحات در ساق پای‌شان با استفاده از دهان خود زخم را تمیز می‌کنند. این اقدام احتمالا به ضدعفونی کردن زخم و جلوگیری از گسترش عفونتکمک می‌کند.
مرحله بعدی قطع عضو است. برای جراحات در ناحیه ران پای مورچه، آنها ابتدا زخم را تمیز کرده و سپس با گاز گرفتن، کل پا را از بدن جدا می‌کنند. این عمل برای جلوگیری از انتشار عفونت‌های کشنده انجام می‌شود. مورچه‌هایی که تحت عمل قطع عضو برای جراحات قرار گرفتند، نرخ بقای ۹۰ تا ۹۵درصدی داشتند، در حالی که مورچه‌های درمان‌نشده با جراحات مشابه کمتر از ۴۰درصد شانس بقا داشتند. برای جراحاتی که فقط تمیز شدند، نرخ بقا حدود ۷۵درصد بود، در مقایسه با ۱۵درصد برای مورچه‌های درمان‌نشده. مورچه‌ها به نظر می‌رسد که توانایی تشخیص نوع جراحت را دارند و درمان را براساس محل آسیب تنظیم می‌کنند. به‌عنوان مثال، آنها برای جراحاتی که عفونت در آنها سریع‌تر گسترش نمی‌یابد، از قطع عضو اجتناب می‌کنند، زیرا این عمل زمان‌بر است (حداقل ۴۰ دقیقه) و ممکن است برای مورچه آسیب‌دیده استرس‌زا باشد.
برخلاف گونه‌های دیگر مانند مورچه‌های مات که از ترشحات غددی با خاصیت ضدمیکروبی برای درمان زخم‌ها استفاده می‌کنند، مورچه‌های نجار فلوریدا فاقد این غدد هستند. به همین دلیل، آنها به روش‌های مکانیکی مانند تمیز کردن با دهان و قطع عضو وابسته‌اند. این رفتار آنها را از نظر پیچیدگی مراقبت پزشکی در میان حشرات منحصربه‌فرد می‌کند.
محققان معتقدند که این رفتار نتیجه انتخاب طبیعی در جوامع مورچه‌هاست، جایی که حفظ اعضای مفید برای کلونی اهمیت زیادی دارد. مورچه‌های نجار که در جنگل‌های مرتفع و روی درختان زندگی می‌کنند، با خطرات متعددی مانند درگیری با مورچه‌های دیگر یا آسیب‌های محیطی مواجه‌اند. از آنجا که بیش از ۱۰درصد مورچه‌های کارگر در طبیعت علائم جراحت دارند، توانایی درمان همنوعان می‌تواند به بقای کلونی کمک کند. حتی مورچه‌هایی که یک پا را از دست می‌دهند، همچنان قادر به انجام وظایف خود در کلونی هستند.
